Time flies!

Lieve allemaal,
Daar zijn we na ee lange tijd weer :).

Vandaag op Thomas zijn 21e verjaardag toch maar weer in de laptop gekropen. Bij deze nog een keer gefeliciteerd broertje en schoonbroer natuurlijk :p.

Oke, waar zullen we nu toch weer is beginnen........

Daar waar we ook geeindigd waren en dat was in ons vertrouwde Honey Suckle House. Hier hebben we onze spullen gereed kunnen maken voor het vervolg van ons avontuur.
Vanuit hier zijn we namelijk liftend naar Picton gegaan, de lift duurde in total een half uur langer dan dat we er anders over zouden doen. Of het betekent dat wij zacht rijden of het betekent dat we heel snel opgepikt warden, dat oordeel laten we aan jullie over;).

Na deze avontuurlijke ritjes van 2,5 uur en heel wat kilometers verder, arriveerden we in Picton. Hier kwamen we in een guesthouse aan wat erg aangeraden werd, onze mening was er anders over en wij denken dat onze beide moeders helemaal gek zouden worden daar. Overal waar je keek stonden namelijk spullen, een soort circus in een huis ofzoiets... maar dan een soort redelijk georganiseerde bende (ja moeders van ons, zo zien onze kamers er ook (wel eens) uit :p.
We voelden ons hier niet echt thuis (hoe is het mogelijk) waardoor we besloten om de volgende ochtend de vroegst mogelijke ferry naar het noorder eiland te nemen.
Zo gezegd zo gedaan, die nacht redelijk geslapen en op naar de ferry. Zo brak als een hoentje liepen we daar met al onze spullen..... en ja we waren al zwaar bepakt toen we vertrokken, tel daar nog een tentje plus alle benodigdheden erbij op.... er paste nergens aan een arm of rug iets extra's bij (en nee ik doe er geen korreltje Keijzer zout bij dit keer).

Na een drie uur durende overtocht met heel veel wind en een strak blauwe lucht, kwamen we aan in het winderige Wellington. Hier hebben we een relocate auto op mogen halen, onze toekomstige auto (hopen we). Het bleek ook nog is Bart zijn droomauto te zijn; een witte Mitsubishi Lancer, wat een bak!
Hier hebben we ons eerste ritje ingemaakt naar het Te Pape museum, een museum over de Nieuw Zeelandse cultuur, geweldig gaaf gemaakt. Van alles over de cultuur en natuur in ware grootte uitgewerkt, hebben hier bijvoorbeeld een aardbeving mogen ervaren. Een echte aanrader!:)
Daarna door naar het noorden, hier een overnachting aan zee gehad en wijn gedronken met onze Chinese vriend en de volgende ochtend doorgereden naar Taupo. Een behoorlijke lange rit maar een natural hot and cold Spa wachtte op ons. Heel gaaf, een poeltje onderaan een warmwater waterval die zich onderaan met een koude rivier mengde. Hier hebben we ons lekker opgewarmd en zijn we doorgegaan naar een luxere camping met zwembaden. Echt genieten :).

Vanuit Taupo door naar Auckland Airport om de droombak met een betaalbare huurauto om te wisselen. En ja.... het verschil in auto was eigenlijk niet te voelen.. uhum....... we rijden nu in een auto waarvan ze hier vragen of we de auto van onze oma mee hebben gekregen... haha dus dan weten jullie wel een klein beetje wat jullie voor kunnen stellen. Soms willen we de bodem eruit zagen zodat we hem iets harder de berg op kunnen trappen maar dit hebben we toch nog maar niet gedaan.
Maargoed, wij hebben een auto :D hij rijdt:D (daar kom ik zo nog op terug) en we hoeven even niet meer na te denken wanneer we waar persee moeten zijn, behalve dat hij voor onze vlucht weer terug moet zijn bij de verhuurmaatschappij. Maar ach, als dat alles is :D.

Onze dagen daarna hebben we doorgebracht op een camping @ the park in Beachland. Net buiten de drukte van Auckland hebben we een mooie camping gevonden waar we de eerste nacht met een andere camper stonden en de tweede nacht stonden we als enige. Hier zijn we weer een beetje op krachten gekomen voor ons vervolg. 's Morgens vroeg wilde we vertrekken, met de nadruk op 'wilde'. De auto vond het namelijk niet zo leuk dat we de achterklep open hadden laten staan voor een paar uur. Oftewel, een lege accu.. oeps.. daar sta je dan in the middle of nowhere... okee dan maar op zoek naar de Parkranger. Gelukkig was ze op kantoor en kon haar grote Toyota wel een schokje geven, na deze opdonder mochten we genieten van the Coast route, wauw. Echt gewedig mooi. Een afwisselend landschap van kust,bossen en heuvels.

Na dit mooie landschap zijn we doorgereden naar Rotorua, een vulkanisch stadje wat naar zwavel zwavel en nog meer zwavel ruikt. Zelfs uit de putdeksels ontsnapte de dampende stinkende zwavellucht, echt een bizarre gewaarwording. Hier hebben we nog een bijzonder stadje mogen bezoeken, een echt Maorisch mysterieus stadje aan Lake Rotorua met overal dampende wolken boven de grond. Hier hebben we in het zand een eigen warm badje gemaakt, als we een ei meegenomen hadden, hadden we deze zeker kunnen koken. Maar helaas lag het ei nog in het hostel.

Vanuit Rotorua zijn we op weg naar gezin Dale gegaan. Een gezin met vier kinderen, de jongste van 3 maanden, daaropvolgend een van vier, een meisje van 8 en de oudste jongen van het gezin van 10 jaar. We werden voor het huis opgewacht door twee kids van het stel en werden warm welkom geheetten door Elaina ( de moeder van het gezin). 's Avonds kwam er een beer van een vent ons een dikke knuffel en zoen geven om ons welkom te heetten (Ramon; vader van het gezin).
In dit gezin hebben we twee weken 4 uur per dag mogen werken en in ruil daarvoor kregen we de accomodatie (een caravan) en al het eten wat we maar wilden. Ik kon mijn hart ophalen want ze aten Organic (oftewel biologisch). Veel groentes en fruit komt uit eigen tuin en ze maakte minimaal eens in de twee dagen een cake of iets anders lekkers. Dus bart kon zijn suiker gehalte ook goed op pijl houden. De kilo's die er voor die tijd vanaf waren gevlogen werden hier omgetoverd tot spier en vet massa.
We hebben hier namelijk heel wat kilo's (in totaal ongeveer 2000 kilo) poep gescoept (fruitbomen bemest), schoongemaakt (Bart is pro plafond schrobber, dus als je nog iemand zoekt;)), ramen gelapt, badkamer schoongemaakt, fietsen gefixt (taakverdeling, kirsten maakte ze schoon en bart kon ze maken) en heel veel spullen opgeruimd. Ze hebben namelijk een zelfvoorzienend huis (wat ze zelf gebouwd hebben en nog in aanbouw is), het drinkwater komt uit de rivier, de electriciteit wordt opgewekt door die rivier, veel voedsel komt uit eigen tuin/van eigen dieren of zelf geschoten dieren (oftewel op dag 1 lag er een hertenhoofd tussen de groentes in de tuin, uh ja smakelijk).

Naast het werken mochten we gebruik maken van de faciliteiten die zij hadden, dit betekende dat we vaak in de middagen op het strand waren om te bodyboarden, te surfen (ja wij kunnen het ondertussen een beetje:D) of te snorkelen. Ook heeft onze vriendelijke vader van het gezin ons meerdere keren mee genomen op nacht/middag tochtjes. We hebben samen met hem op de boot genachtvist (feest voor Bart en ik slikte nog een keer, met 4 mannen die de passie deelde om te vissen op een boot terwijl het volle maan was, midden in de nacht, ik dacht, weetje ik doe gewoon mee voor spek en bonen, tralala visjes zwem maar lekker door en wie vangt de grootste vis, ja je raadt het goed; ik …:P , zijn naar een eiland gevaren om daar de grotere golven te pakken op een surfplank (juist ja, mijn god wat waren ze hoog twee-drie meter zullen ze wel gehaald hebben..) en zijn 's morgens met zonsopgekomst mee geweest om snorkelend de grotere vissen te spotten terwijl zij aan het speervissen waren (met een speer op een vis schieten..).

Ja, we hebben het echte Nieuw Zeelandse back country leven mogen ervaren en we kunnen vertellen, dat is echt helemaal zo slecht nog niet. Het is hard werken om het allemaal te onderhouden maar wat een vrijheid, ruimte en omgeving heb je dan.. Oja, de vader van het gezin had een eigen aannemersbedrijf en was veel op pad alleen kwam zo af en toen tussendoor naar huis om de kinderen op te halen om dan bijvoorbeeld bij de koeien te gaan kijken. Hop wij mee, niet in de auto, nee staand op de zijkant van de auto en hou je maar vast!! Hopla daar gingen we dan met 30 km/u met de twee oudste kids en wij op de zijkant van de auto naar de weide van koeien (ongeveer 20 minuten omhoog en natuurlijk off road).

Naast deze belevenissen hebben we ook tussendoor nog een dag geraft met als hoogtepunt een waterval van 7 m hoog en wat kleinere watervallen ernaast. Tijdens deze tocht mochten we ook nog wat Maori cultuur proeven, er was namelijk afgesproken dat dit bedrijf wel de rivier mocht gebruiken om te raften en in ruil daarvoor moesten ze eer betuigen aan de rivier en ons een stukje Maori cultuur bijbrengen, erg gaaf dus!

Na twee weken ons deel van het gezin gevoeld te hebben, hebben we weer onze spullen gepakt en zijn we weer verder op avontuur gegaan. We hebben toen drie nachten bij Taupo op een freedomcamping gestaan, afwassen en jezelf wassen in de rivier was waardoor we weer helemaal back to basic waren; heerlijk. Hier hebben we de Huka Falls bezocht, ja Mart en El, die watervallen zijn echt super gaaf!! Ongelooflijk wat een kracht dat water heeft, er stroomt zoveel water dat er iedere minuut, 5 Olympische zwembaden gevuld kunnen worden met dat water. Behoorlijk veel dus!

Tijdens dit freedomcamp avontuur hebben we ook nog gechilled in hot pools bij een park, een natuurlijke warmwater waterval waar je in kunt chillen :) en hebben we de kans gewaagd om te Bungeejumpen; 47 meter van een plateau naar beneden gesprongen met een koord om onze voeten. En het was echt vet! Met z'n tweeen en daar gingen we, wat een adrenaline en wat een bizar gevoel als al dat bloed zo naar je hoofd stroomt. Gelukkig hebben we dit avontuur ook weer helemaal overleefd en werden we door een bootje veilig naar de oever gevaren.

Vanuit Taupo zijn we door gegaan naar Tongarino National Park (een park met vulkanisch gebergte en vulkanische activiteiten, heel erg vet. Hier wilden we de Tongarino Alpine crossing gaan lopen (19 km lang door het vulkanisch gebergte, wat deels nog actief is). Dit betekende dat het droog en helder weer moest zijn omdat we op een behoorlijke hoogte liepen wat bekend staat dat het weer zomaar om kan slaan en dat je dan liever niet daar wil zijn. Daardoor hebben we vier dagen gewacht op de beste dag om de crossing te gaan maken. In deze vier dagen hebben we de omgeving verkend, wandelingen gemaakt naar delen waar de Lord of the Rings opgenomen was, heel erg gaaf, soms voelde we ons even Gollum bij een poule of op de berg en hebben we onze spullen gepakt voor de dag der dagen.

Maandag 8 mei was het vroeg dag, 5.00 ging de wekker en de hoofdlampjes gingen aan. Door de voorbereidingen konden we de laatste spullen zo pakken en vertrokken we om 05.45 naar de bus die ons naar het beginpunt van de tocht zou brengen.
Om 07.15 begonnen we onze tocht, terwijl de zon rustig achter de berg vandaan kwam, ploeterde wij onze weg naar boven lees 10 graden en windkracht van 35 km/u. Het was een hele mooie en intensieve tocht die op 200 meter hoogte begon en onze hoogste hoogtemeter van die dag was 1967 (de Tongarino top). Deze top was een extraatje omdat we nog niet genoeg aan de 19 km hadden, maakte wij er 23,5 km van. Wat wel betekende dat we een mega geweldig uitzicht hadden over het dal en de andere toppen van de vulkanen. Onderweg zijn we heel wat kraters tegengekomen, waar de meeste nog actief van waren. Soms zagen we wat stoom vanuit de kraters komen en leek het net of er achter de rotswand de haven van Rotterdam was.
Na heel wat mooie vulkanische meren en activiteiten verder kwamen we aan op de weg naar beneden, van los grind tot aangelegde paden kwamen we na 8 uur en 14 minuten aan bij de auto.. Wat een indrukwekkende tocht was dat!

Dit euforische moment hebben we met heel wat andere beneden aan de berg kunnen delen, oftewel schoenen uit en relaxen maar!

Twee dagen later (oftewel nu: 10 mei) staan we weer met ons vertrouwde tentje in Hawea met heel wat extra dekens dan waar we mee begonnen waren aan de zee en willen komende dagen hier de Surfroute gaan rijden (als het weer het ons toelaat).

Net heerlijk gegeten en zo maar is richting ons tentje en hopen dat de wind en regen die verwacht wordt ons tentje een beetje spaart.
Gelukkig hebben we de nacht overleefd en heeft het weerbericht het hier ook wel eens mis.

Lieve groetjes van ons!

p.s. nog twee en een halve week en dan vliegen we al naar Australie.